تاريخ: سه شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۸۴
نام نویسنده: مسعود رضائي
در دنياي سياست متعارف اين است كه فعالان سياسي همواره رقبا و مخالفان خود را به دقت زير نظر مي‌گيرند و تمامي حركات آنها را در زمينه‌هاي مختلف، لحظه به لحظه دنبال مي‌كنند تا بتوانند بر مبناي آنها، برنامه‌ريزيهاي لازم را به منظور خنثي‌سازي و يا غلبه بر ترفندهاي حريف، به عمل آورند. اين‌گونه رفتارهاي سياسي، البته منطقي و قابل درك است اما چه بسا افراط در اين زمينه موجب غفلت از يك امر اساسي ديگر شود و آن پوشيده ماندن تحركات دوستان است.
هنگامي كه از دوستان سخن مي‌گوييم، منظور تمامي كساني هستند كه يا دوستي آنها باعث سربلندي و افتخار و عزت مي‌شود و نيز آنان كه اعمال و رفتار و كردارشان مي‌تواند موجبات سرافكندگي، تخريب و شرمساري را براي آدمي فراهم آورد. در اين ميان نبايد از آن دسته نيز غفلت كرد كه تنها نقاب دوستي را به صورت زده‌اند حال آن كه در دل كينه‌ها دارند و تصميم گرفته‌اند از اين راه، ضربات خود را وارد آورند. غرض آن كه چه بسا چشم فرو بستن بر دوستان و اعمال و رفتارشان، چه بسا گاهي ضرباتي بر يك مسئول يا يك حزب و جناح سياسي وارد آورد كه از خيل دشمنان چنان صدماتي هرگز متصور نيست.
اينك آقاي دكتر احمدي‌نژاد با استقرار در جايگاه رياست‌جمهوري، امر خطير هدايت امور اجرايي كشور را برعهده گرفته است و قطعاً در اين مسئوليت مشغله و گرفتاري فراوان خواهد داشت. بنابراين جا دارد از هم‌اكنون در اين انديشه باشد تا از بروز هرگونه مسئله اضافي و حاشيه‌اي كه مي‌توانند زمينه‌هاي مشغله‌هاي دامنه‌دار را به وجود آورند، جلوگيري به عمل آورد. تدوين استراتژي نوع تعامل با طيف گسترده‌اي از رقباي سياسي كه به هر حال فعاليت خود را در حوزه‌هاي مختلف ادامه خواهند داد، يك ضرورت اجتناب‌ناپذير است. اين استراتژي قاعدتاً بايد به گونه‌اي باشد كه در عين صيانت از حقوق سياسي كليه آحاد و گروههاي سياسي، از بروز هرگونه تشنجي كه مي‌تواند افكار عمومي و جهت‌گيري حركت مسئولان را از سازندگي كشور به سمت اموري جنجالي و بي‌انتها سوق دهد، جلوگيري به عمل آورد. اما استراتژي مهمتر و حساستري كه بايد مورد عنايت رئيس‌جمهور و همراهان ايشان قرار گيرد، نحوه برخورد و تعامل با كساني است كه صادقانه يا سالوسانه خود را در زمره دوستان و هواخواهان ايشان مي‌شمرند. شايد از هم‌اكنون بتوان حدس زد و يا از فضاي موجود چنين استشمام كرد كه گروههايي با عناوين و اسامي مشخص و يا بدون داشتن نام و نشان معلوم، صرفاً از اين باب كه خود را هواخواه رئيس‌جمهور مي‌دانند يا وانمود مي‌كنند، دست به تحركاتي نامطبوع و بلكه نامعقول بزنند و چه بسا كه اميد حمايت و پشتيباني از سوي دولت را نيز داشته باشند. در اين زمينه توجه به اين نكته نيز كاملاً ضروري است كه يكي از شيوه‌هاي متداول و البته بسيار كارآمد بدخواهان همواره تحريك «دوستان» گروه هدف به انجام كارهايي بوده كه در نهايت چيزي جز بدنامي براي آن گروه را در بر نداشته است. تجربيات بسيار و اندوهباري در اين زمينه در طول دهه‌هاي اخير تاريخ كشورمان وجود دارد كه مختصر توجهي به آنها، ما را از بيان هرگونه توضيح بيشتر دراين باره بي‌نياز مي‌سازد.
طبيعتاً در مورد «دوست‌نمايان» بايد ضمن آگاهي دادن به جامعه، برخوردهاي قانوني لازم با آنها صورت گيرد و اما آنان را كه خود را دوستان واقعي رئيس‌جمور و دلسوز نظام اسلامي معرفي مي‌نمايند بايد با جديت تمام به سوي حركت در چارچوبهاي مدون و مشخص قانوني مانند احزاب سياسي يا گروههاي مطالعاتي و يا هرگونه تشكل ديگري كه با نام و عنوان مشخص، صرفاً در چارچوبهاي قانوني به حركت خود ادامه مي‌دهد، راهنمايي كرد و از آنان خواست تا دوستي و دلسوزي واقعي خود را با مقيد ساختن خود به قانون، به اثبات برسانند. بديهي است چنانچه اين تمكين از چنان افراد و گروههايي مشاهده نشود، نمي‌توان آنها را دوست حقيقي دانست و بايد در پي كشف نيات و مقاصد دروني آنها برآمد.
سخن آخر اين كه امروز با توجه به محبوبيت آقاي دكتر احمدي‌نژاد در ابتداي راه رياست‌جمهوري، مهمترين و مؤثرترين راه ضربه خوردن ايشان، از طريق دوستان ناآگاه و يا دوست‌نمايان زيرك، است و به همين دليل، از اين طيف افراد و گروهها، لحظه‌اي نبايد غافل شد.
يادداشتها و مقالات:
