برهم زدن نظم جامعه سیاست آمریکایی است تا بتوانند از این طریق تحریم‌های بی‌سابقه خود را به نتیجه برسانند. دشمن در صحنه داخلی عراق، لبنان، لیبی، سوریه و... نشان داد اهدافش را در برهم زدن نظم جامعه پیگیری می‌کند. دشمن قانونمندی و جایگاه‌های قانونی را نقطه مقابل اهداف زیاده‌خواهانه خود یافته است و ملت ایران با فهم این مسئله سختی‌های ناشی از تحریم‌ها و برخی کم‌کاری‌ها در دولت را تحمل می‌کنند تا فرصت را از دشمن بگیرند.
از این رو هرگونه آسیب به دولت شرایط مطلوب برای مانور بیگانگان را فراهم می‌کند. پذیرفتنی نیست فردی که مدعی فهم سیاسی و نماینده مجلس است در مسیری قرار بگیرد و شرایطی را فراهم کند که نتیجه آن تقویت سیاست بیگانه است.
چنین روشی خاص جریان تندرو و افراطی طیف اصلاح‌طلب است تا ایران در برابر فشار بیگانه تسلیم شود و کشور سیاست‌های خود را با غرب هماهنگ کند. این جریان افراطی در اصلاحات هر از گاهی بحث استعفای روحانی را مطرح می‌کند تا بتواند فضای سیاسی را ملتهب کند و اصلاً قابل فهم نیست که فردی تندرو در بدنه اصولگرایی نیز در مسیر تندروهای اصلاحات حرکت کند و حرف آنان را بزند.
در پیگیری استیضاح روحانی چهار سناریو متصور است. نخست اینکه روحانی با کمال صداقت انتقادهای مردم به خود را بپذیرد و بعد از آن استیضاح رأی بیاورد که اگر بپذیریم چنین صداقتی در روحانی وجود دارد، قطعاً این صداقت در تندروهایی که روحانی توسط آنان رئیس جمهور شد، وجود ندارد و به طور حتم جامعه را به سمت التهاب سوق می‌دهند.
احتمال دیگر آن است که روحانی با تبلیغات هنرمندانه‌ای که نمونه‌های آن در انتخابات گذشته دیده شد، دیگران را مقصر کم‌کاری دولت خودش معرفی و التهاب ایجاد می‌کند که در آن صورت اگر استیضاحش هم رأی بیاورد، خود روحانی هم همراه با جریان تندرویی که توسط آنان سرکار آمده به التهاب جامعه دامن می‌زند.
احتمال سوم اینکه رئیس جمهور یک دعوای کاذب در پاسخ به استیضاح به وجود بیاورد تا جامعه متشنج شود تا استیضاح رأی نیاورد.
گمانه پایانی این است که شاید روحانی منطقی عمل کند و استیضاح را در چهارچوب روابط قوای مجریه و مقننه نگه دارد و در نهایت هم استیضاح رأی نیاورد. اما مسلماً در هر چهار روش التهاب در جامعه پیش خواهد آمد. حتی اگر شخص روحانی هم تمکین کند و موضوع را به درگیری کاذب نکشاند باز هم عده‌ای شیطان در داخل و خارج از این فضا بهره می‌جویند تا جامعه را به آشوب بکشانند. از این رو چرا باید با کاری نابخردانه سوژه به دست دشمنان داخلی و خارجی بدهیم تا با آن نظم جامعه را به هم بریزند؟
اما اگر روحانی به مجلس بیاید و استیضاح او رأی نیاورد، باب تعامل دولت و مجلس را به صفر می‌رساند. قطع ارتباط میان دولت و مجلس هیچ کمکی به کشور نکرده و جامعه را قفل خواهد کرد.
تنها در صورت اعتراف روحانی به ایرادهای خود می‌توان به استیضاح امیدوار بود که چنین چیزی اصلاً متصور نیست. در مدت کوتاهی که از دولت روحانی مانده، استیضاح چیزی را عاید کشور نمی‌کند. در صورتی که روحانی استیضاح شود و دولت از اعتبار بیفتد، در مهلت باقی مانده تا 1400 وزرایی که انتخاب می‌شوند نمی‌توانند در این مدت کم کارآیی لازم را داشته باشند و احتمالاً عده‌ای هم عامدانه به پیشرفت کار این وزرا کمک نخواهند کرد.
صحبت از استیضاح روحانی در شرایط کنونی کشور از سوی برخی نمایندگان مجلس نشان می‌دهد اینها از ابتدایی‌ترین مسائل سیاسی و شناخت از جامعه و مسائل بین‌الملل غافلند و حتی درک متوسط از مسائل داخلی و خارجی کشور ندارند. چنین نمایندگانی رفتارشان علیه منافع ملی است و به نفع دشمنان است. اینها پیشرانی را که دشمن منتظرش است تا جامعه ایران را به آتش بکشد و آرامش را از مردم بگیرد، فراهم می‌کنند.
طرح چنین مسائلی نشان از کم‌دانشی سیاسی است و نمایندگان باید نسبت به رأیی که برای ریاست کمیسیون به این چنین افرادی داده‌اند تجدید نظر کنند. چرا که فردی که از کمترین بصیرت سیاسی برخوردار است وجودش در رأس کمیسیون امنیت ملی بسیار زیان‌بار خواهد بود.
هیچ فردی در جامعه ایران نیست که نداند آقای روحانی ضعف عملکردی و مدیریتی دارد. باید کمک به ضعف دولت را از رهبری بیاموزیم. دولت در مهار کرونا ضعف جدی دارد، اما رهبر معظم انقلاب چگونه این ضعف را جبران می‌کنند، به دولت ضربه می‌زنند یا تقویتش می‌کنند؟ رهبر عظیم الشأن برای یاری دولت اعتبار گذاشتند و نیروهای مسلح را به کمک دولت فرستادند و از همه درخواست کردند دولت را همراهی کند تا ضعفش پوشش داده شود.
شیوه مقام معظم رهبری در تمام زمینه‌ها در مقابل دولت اینگونه است و فقط در جریان کرونا مطرح نیست. ایشان بارها فرموده‌اند که در شرایط کنونی باید دولت را تقویت کرد.
پسندیده نیست نماینده اصولگرای مجلس حرف‌هایی را بزند که بازیچه امثال تاجزاده شود و همان کاری را می‌کند که تاجزاده‌ها می‌خواهند. در حالی که جامعه امروز از مجلس می خواهد که ضعف‌های دولت را به گونه‌ای برطرف کند که کمترین التهاب باشد.
يادداشتها و مقالات:
